Wykorzystując operację swobodnego formowania możemy zmodyfikować geometrię w sposób dowolny, często niemożliwy do osiągnięcia standardowymi funkcjami typu wyciągnięcie po profilach, czy wyciągnięcie po ścieżce. W pojedynczej operacji formowaniu podlega jedna ściana obiektu bryłowego, bądź powierzchniowego, która może posiadać dowolną liczbę krawędzi. W przykładzie skorzystamy ze szkicu utworzonego z dwóch łuków oraz dwóch krzywych typu splajn, na którym rozłożymy powierzchnię planarną. Wybieramy Wstaw/Operacje/Swobodne formowanie.
W menedżerze właściwości Property Menager wybieramy ścianę do deformacji, w tym przypadku jedyną powierzchnię planarną, a następnie ustawiamy objaśnienia ciągłości na każdej krawędzi spośród:
- Krzywizna
- Stycznie
- Kontakt
- Ruchomy
- Ruchome/Styczne
Deformacje wprowadzamy za pomocą krzywych kontroli oraz punktów kontrolnych. Bazą do wprowadzania krzywych kontroli mogą być linie siatki, których gęstość i widoczność można zmienić w menu Wyświetlanie w menedżerze właściwości Property Menager.
Co prawda, operację swobodnego formowania możemy wykorzystywać na ścianach i powierzchniach z dowolną liczbą krawędzi, jednak w przypadku bardziej skomplikowanych kształtów (np. liście) linie siatki mogą nie odzwierciedlać brzegów lub utworzenie tych linii w ogóle nie będzie możliwe.
Poprawne wprowadzenie linii siatki umożliwia szkic ściany posiadający cztery wyraźnie zaznaczone wierzchołki, bez wiązania stycznego pomiędzy krawędziami. Wracamy więc do wcześniej utworzonej powierzchni planarnej, klikamy Dodaj krzywe i umieszczamy je w wybranych miejscach. Wstawienie krzywych w przeciwnym kierunku poprzedzamy wyborem Odwróć kierunek. Kończymy działanie klawiszem Esc.
Następnie możemy w podobny sposób wprowadzić punkty kontroli. Część z nich została automatycznie wstawiona w miejscach przecięcia krzywych kontroli. Możemy je zobaczyć klikając na wybrana krzywą.
Wybierając konkretny punkt mamy możliwość modyfikowania położenia wierzchołka za pomocą triady, a tym samym formowania powierzchni.
Istnieje także możliwość poruszania kilku wierzchołków jednocześnie, jeśli tylko leżą na jednej krzywej kontroli (wybieramy je z przytrzymaniem klawisza Ctrl).
W trakcie pracy istnieje możliwość zmiany orientacji triady:
- globalna – zgodnie z globalnym układem odniesienia części,
- powierzchnia – normalnie do powierzchni przed przeciągnięciem,
- krzywa – równolegle do kierunku linii normalnej utworzonej przez trzy punkty na krzywej kontroli.
Poszczególne punkty kontroli można dowolnie przemieszczać, aż do uzyskania końcowego efektu, a w razie nieprawidłowego przesunięcia należy skorzystać z opcji Cofnij dostępnej w menedżerze właściwości.
