Jedną z bibliotek dostępnych dla użytkowników w oprogramowaniu SWOOD jest biblioteka łączników. Składają się na nią między innymi zestawy takich złącz jak kołki, mimośrody, konfirmaty, wkręty czy lamelki. W niniejszym artykule opiszę krok po kroku jak opracować i zdefiniować w bibliotece własny element typu kołek.
Krok 1 – modelowanie łącznika
W SolidWorks należy stworzyć własny element, który chcemy aby był później wstawiany jako łącznik z biblioteki. Plik ten może być zamodelowany samodzielnie bądź może być importem. Nie ma znaczenia także czy będzie to plik części czy też złożenia. Ja zaprojektowałem prosty kołek oraz stworzyłem jego kilkanaście konfiguracji. Ważne jest aby zapamiętać położenie części względem układu współrzędnych. Środek mojej części leży centralnie na przecięciu wszystkich trzech głównych płaszczyzn. Bardzo ważne jest miejsce zapisu części. Powinna być ona zapisana w lokalizacji katalogu danych SWOOD w folderze Hardwares. U mnie ścieżka pliku wygląda następująco: C:\EFICAD\Standard\SWOODDesign\Hardwares\DPS\Kołek.sldprt.
Krok 2 – edycja biblioteki
Należy przejść do biblioteki złącz, poprzez wciśnięcie prawego przycisku myszy na dowolnym składniku i wejście w tryb edycji.
Krok 3 – dodanie nowego typu łącznika
W bibliotece złączy możemy utworzyć nową bibliotekę bądź do jednej z istniejących od razu dodać nowy łącznik. Dodajemy zatem nowy kołek z menu kontekstowego dostępnego pod prawym przyciskiem myszy.
Krok 4 – definicja parametrów
Na tym etapie użytkownik definiuje parametry domyślne. Ustawiam zatem początkową długość otworu pod kołek, jego średnicę oraz luz. Ponadto muszę zdecydować jakimi parametrami chciałbym sterować po wstawieniu złącza do złożenia mebla. Pierwszym parametrem jakim chciałbym sterować będzie luz. Ustawiam zatem jego dostępność jako widoczny dla użytkownika oraz pozwalam na swobodne wprowadzanie dowolnej wartości liczbowej.
Kolejnym parametrem będzie rozmiar kołka. Wykorzystam do tego domyślny parametr typu string Konfiguracja komponentu SW. Zmieniam jego nazwę na Rozmiar kołka oraz ustawiam jako widoczny dla użytkownika. Chcę aby ten parametr posłużył jako lista rozwijalna, więc muszę ustawić możliwe wartości. Ważne by nazwy tych wartości były dokładnie takie same jak nazwy konfiguracji kołka. Ponadto każdą wartość wpisuję w osobnym wierszu. W polu wartość ustawiam domyślną konfigurację jaką chcę aby były wczytywana po wstawieniu złącza do złożenia. Ustawiam także brak możliwości wprowadzania swobodnego, aby nie można było wprowadzić własnej wartości a jedynie wybrać istniejące z listy rozwijalnej.
Nowym parametrem jaki dodam będzie głębokość wpuszczenia kołka w jedną z płyt, czyli sterowanie odsunięciem jego środka. Dodaję w tym celu nowy parametr odległościowy, odpowiednio go nazywam, ustawiam jego dostępność oraz wprowadzam jego wartość domyślną równą -6. Patrząc na układ współrzędnych w podglądzie graficznym widać, że niebieska oś Z skierowana jest na zewnątrz, stąd chcąc przesunąć domyślnie kołek oraz jego otwór w dół ustawiam wartość z minusem. Warto zwrócić uwagę również na to, że do tego parametru dodałem także jego alias, czyli identyfikator za pomocą którego będę nim sterował w kodzie (o tym później).
Krok 5 – podpięcie pliku części
Przechodząc na jedną z kolejnych ikonek, wchodzę do opcji części. Muszę wskazać jaki plik ma zostać wstawiony podczas późniejszego przeciągania łącznika do złożenia. Wskazuję wcześniej zamodelowany kołek oraz jego lokalizację początkową. Należy zwrócić uwagę na to, że lokalizacja łączników zaczyna się w katalogu Hardwares, dlatego wcześniej wspomniałem o tym jak ważna jest lokalizacja pliku.
Krok 6 – pisanie kodu
Jednym z ostatnich kroków jest napisanie w zakładce operacje kodu sterującego zachowaniem naszego elementu. Kod ten tworzy się za pomocą prostej składni oraz wywoływania parametrów. Po lewej stronie w liście zmiennych mam widoczne nazwy oraz aliasy wszystkich parametrów. Zaczynam pisanie kodu od stworzenia komentarza rozpoczynając go apostrofem (‘). Następnie piszę pierwszy warunek. P.Z=WPUSZCZ_KOLKA. Dzięki temu równaniu sterowanie pozycją w osi Z kołka oraz generowanego pod niego otworu będzie całkowicie uzależnione od parametru wpuszczenia kołka, którym będzie mógł sterować użytkownik. W następnych linijkach kodu widać, że steruję zachowaniem poszczególnych parametrów takich jak średnica otworu (TD) czy długość (TL) w zależności od doboru rozmiaru kołka.
Krok 7 – tryb testowy
Również na poziomie biblioteki można przetestować łącznik. Można zatem przejść do trybu testowego oraz sprawdzić zachowanie dla różnych parametrów.
Krok 8 – stworzenie szyku
Po utworzeniu pojedynczego kołka można przejść do utworzenia szyku łączników. Tworzę zatem nowy szyk komponentu oraz dodaję do niego poprzez przeciągnięcie wcześniej utworzony kołek. Następnie decyduję jakimi parametrami chciałbym sterować. Ustawiam jako widoczne parametry krok, liczba na kierunku ujemnym oraz liczba kierunku dodatnim oraz definiuję ich wartość domyślną. Ponadto muszę dodać parametry odległościowe wpuszczenie kołka i luz oraz zmieniam parametr konfiguracja komponentu na rozmiar kołka. (Analogicznie jak w poprzednio dla pojedynczego kołka).
Krok 9 – dopisanie kodu
Na tym etapie pozostało uzależnić zachowanie parametrów szyku od parametrów pojedynczej części kołka. Wystarczy zatem przyrównać parametry pojedynczego kołka do parametrów szyku.
Krok 10 – tryb testowy
Pozostało tylko sprawdzić jak szyk zachowuje się w trybie testowym. Jeśli wszystko działa w porządku możemy zapisać bibliotekę oraz otworzyć złożenie.
Krok 11 – dodanie łączników do złożenia
Dodanie łączników do złożenia polega na przeciągnięciu z biblioteki oraz upuszczeniu na krawędzi łączącej dwa panele. Warto zwrócić uwagę na lokalny układ współrzędnych wstawianych elementów. Jeśli nie odpowiada nam on, można zmienić kierunek podczas wstawiania, poprzez wciśnięcie klawisza TAB bądź później podczas edycji operacji złącza.
Krok 12 – edycja operacji złącza
Po wstawieniu złącza możemy je edytować oraz dostosować parametry według własnych potrzeb.
