Sama konstrukcja mebla to nie wszystko. W procesie projektowania należy przygotować się na ewentualną edycję parametrów, ponieważ nigdy nie wiemy, czy nasze pierwotne wymiary będą właściwe. Stąd tak ważna jest parametryzacja projektów.
W SWOODDesign poza możliwościami szybkiej edycji wymiarów mebli i ich komponentów posiadamy także pełną gamę parametrów SWOODBox. Z łatwością możemy stworzyć komponent, który dopasuje się do wskazanej przestrzeni, stworzy operacje obróbkowe w innych elementach projektu, a do tego stworzyć szereg parametrów sterujących jego funkcjonalnością. Poniżej przedstawię przykład stolika „Infinity” stworzonego z konstrukcji spawanej jako SWOODBox.
Projektowanie rozpoczynamy od wybrania szablonu SWOODBox – zespół metalu, który został wyposażony w dodatkowe parametry sterujące konstrukcją spawaną.
W pierwszym kroku przygotowujemy dodatkowe płaszczyzny odsunięć, które posłużą do stworzenia odpowiednich relacji szkicu. Kolejnym krokiem jest stworzenie parametru sterującego wszystkimi odsunięciami jednocześnie. W tym celu tworzymy właściwość dostosowaną, którą wskazujemy w edycji wymiarów definiujących płaszczyzny. Tym samym w edycji korpusu otrzymujemy parametr sterujący wszystkimi odsunięciami. W następnym kroku stworzymy parametr SWOODBox’owy który będzie zależny od tej samej wł. Dostosowanej („Odsunięcie”).
Konstrukcję stolika tworzymy poprzez dodanie nowej części (warto przed tym krokiem zapisać złożenie), w której otwieramy szkic 3D. Przy pomocy linii konstruujemy kształt stolika, a następnie wprowadzamy odpowiednie relacje (głównie „na płaszczyźnie”). Ostatnim etapem jest wprowadzenie członu konstrukcyjnego opartego na szkicu 3D. Po zatwierdzeniu części najlepiej jest ją zapisać jako zewnętrzny plik.
Pierwszym parametrem, który jedynie należy edytować, ponieważ był już w szablonie, jest Szerokość profilu. Tu należy jedynie wskazać wymiar szerokości w szkicu profilu konstrukcji spawanej.
Drugi parametr tworzymy wybierając typ odległości, nadajemy nazwę i alias, określamy wartość początkową, a następnie wskazujemy jako „Link do SOLIDWORKS” właściwość dostosowaną „Odsunięcie” oraz zaznaczamy Sterowanie.
Przed zdefiniowaniem operacji należy przygotować szkice, na bazie których operacja będzie wykonywana. Operacja wycięcia wykonywana jest wewnątrz geometrii szkicu, a więc w przypadku frezowania zewnętrznego blatu należy stworzyć dwa szkice pokrywające obszar, który chcemy usunąć. Następnie przechodzimy do zakładki z parametrami SWOODBox i wybieramy Definicja obróbki, tworzymy nową operację Wycięcie wprowadzamy nazwę, określamy głębokość ujemną by określić kierunek do wewnątrz SWOODBoxa oraz wskazujemy oba stworzone wcześniej szkice. Ostatnim krokiem jest wskazanie jednej z sześciu płaszczyzn tworzących, na której chcemy wykonać ową operację. Teraz możemy przejść do trybu testowego i sprawdzić, czy pojawia się podgląd wycięcia.
By móc zamocować blat wprowadzamy dodatkowo płytki oraz wkręty. Pozycjonujemy je odpowiednimi wiązaniami a następnie tworzymy lustro komponentów.
Kolejną operacją obróbkową jest Wiercenie, które wprowadzamy podobnie jak Wycięcie, z tym, że wskazujemy szkic zawierający jedynie punkt oraz określamy wymiary wiercenia takie jak średnica i głębokość. Dodatkowo określamy odsunięcie w osi Z aby wiercenie wykonywane było od spodu blatu. Punktem odniesienia zawsze są płaszczyzny graniczne SWOODBox’a.
Obie operacje musza być wykonywane bazując na płaszczyźnie górnej, natomiast wskazać możemy tylko jedną. Rozwiązaniem jest stworzenie operacji kompozytowej, składającej się z obu operacji, a następnie wskazanie jej w operacjach bazowanych na górnej płaszczyźnie.
Gdy posiadamy gotowy SWOODBox tworzymy nowy projekt w szablonie SWOODFrame, zapisujemy, dodajemy nowy panel zdefiniowany jako wieniec górny, a następnie wprowadzamy SWOODBoxa stworzonego wcześniej. Jako odniesienia wskazujemy płaszczyzny główne takie jak Przód, Tył itd. z wyjątkiem odniesienia góry, które definiujemy na ścianie górnej blatu. Jak widać blat został zmniejszony o obszar wycięcia opartego na dwóch szkicach oraz zostały wykonane wiercenia w spodzie blatu.
Ostatnim etapem jest stworzenie programu obróbki lub skorzystanie z automatycznych obróbek zapisanych wcześniej w bibliotece obróbek SWOODCAM. Gdy wiemy że program wykonywany jest poprawnie, możemy przejść do generowania Raportu SWOOD. W raporcie otrzymujemy różne dokumenty które w zależności od potrzeb możemy dostosowywać. W tym przypadku wygenerowany został dokument XLS w którym dostajemy tabele z danymi o poszczególnych elementach złożenia takimi jak wymiary, ilość okuć, materiały itp. Podczas generowania raportu dokumentacja płaska przypisana do złożenia zapisywana jest w formacie PDF. Oprócz tego otrzymujemy programy w odpowiednim dla wskazanego postprocesora języku. Raport SWOOD pozwala na otrzymanie pełnej dokumentacji produkcyjnej.
