Środowisko projektowe SOLIDWORKS posiada w swoim portfolio program SOLIDWORKS Visualize, który pozwala na tworzenie realistycznych renderingów. Aby stworzyć dobrą, bliską rzeczywistości wizualizację należy zwrócić uwagę na kilka istotnych aspektów, takich jak ustawienia wyglądów, tekstur, oświetlenia czy optyki kamer. Poniżej przedstawię poszczególne etapy tworzenia przykładowego renderingu.
Import modelu
Pierwszym krokiem jest import modelu do programu SW Visualize. Sposobów by to wykonać jest wiele („przeciągnij i upuść” w oknie graficznym nowego projektu, skrót klawiszowy CRTL+I, „Importuj” z paska Menu itd.) jednak ja skorzystałem z dodatku aktywowanego w programie SOLIDWORKS, który pozwala na wyeksportowanie modelu prosto do SW Visualize. Wybrałem opcję „Eksportuj zaawansowane” aby zachować strukturę drzewa operacji.
Uporządkowanie projektu
Następnie usuwane są wszelkie niepotrzebne elementy zaimportowane z SOLIDWORKS (Sceny, Światła, Płyta tylna itp.) i pozycjonowany jest model przy pomocy narzędzi z zakładki Transformacja.
Wyglądy
Kolejnym krokiem jest stworzenie nowych materiałów. SW Visualize udostępnia bibliotekę lokalną i chmurową z elementami przydatnymi w tworzeniu wizualizacji, jednak w tym projekcie skorzystam z bazy tekstur dostępnych na stronach poliigon.com oraz www.textures.com”. Na obu stronach dostępne są pozycje darmowe i z tych właśnie skorzystałem. Nowy materiał ustawiam jako Materiał PBR i w zakładce Tekstura wskazuję teksturę Kolor a program automatycznie zaczytuje resztę tekstur jeśli ich nazwa ma ten sam człon i końcówkę odpowiadającą danemu typowi (np. Roughness – dla chropowatości wyglądu). Pełny zestaw tekstur pozwala osiągnąć w pełni realistyczny wygląd. Po dostosowaniu wybranych parametrów aplikuję wygląd na dany obiekt i oceniam jego realistyczność. Następnie określam odpowiednie mapowanie wyglądu, a więc kierunek i sposób, w którym tekstury nanoszone są na geometrię modelu. Tę czynność musze wykonać dla każdego poszczególnego profilu konstrukcji spawanej ustawiając oś X wzdłuż profilu. Wówczas tekstura szczotkowania wyświetla się w prawidłowym kierunku. Wygląd mogę nadawać innym elementom przy użyciu skrótu Shift + LPM (kopiując wygląd z obszaru graficznego) i Shift + PPM (wklejając na wygląd na wybraną geometrię) lub skorzystać z szybszego sposobu jakim jest wybranie opcji Kopiuj wygląd po kliknięciu PPM wyglądu kopiowanego a następnie wybranie Przypisz wygląd po kliknięciu PPM wyglądu, który chcemy podmienić. Wygląd blatu wybieram z Biblioteki wyglądów. Dostosowuję go aby prezentował się jak realistyczne drewno. Następnie poprawiam Tryb maskowania z Planarnego na Pole. Ostatecznie usuwam nieużywane wyglądy i stosuję te właściwe na resztę obiektów.
Oświetlenie i tło
Posiadając właściwie wyglądający model należy go oświetlić i umieścić na odpowiednim tle. Model oświetlać możemy na różne sposoby (środowisko, światła lub materiały emisyjne) natomiast w tej konfiguracji postaram się dostosować oświetlenie ze środowiska do płyty tylnej. Jak widać na filmie, wybór środowiska nie zawsze jest łatwy. Po wyborze środowiska interior_atelier_[…] i ustawieniu jego wymiarów a następnie pozycji modelu przystąpiłem do wyboru płyty tylnej. Płyta tylna to nic innego jak zdjęcie będące zawsze w tle obszaru renderowania, niezależnie od zmiany pozycji kamery. Oświetlenie pochodzące ze środowiska nie do końca pasowało do oświetlenia na wybranej płycie tylnej, wiec postanowiłem dobrać inne środowisko. Na tym etapie należy odpowiednio ustawić model zwracając uwagę na perspektywę (ogniskową kamery) skalę modelu oraz ustawienie pozycji kamery. Ostatnią czynnością jest dobranie kierunku padania światła ze środowiska poprzez zmianę parametru Obrót w ustawieniach środowiska. Gdy wszystko gotowe, można włączyć renderowanie
Dopasuj kamerę
W innym przykładzie do ustawienia modelu wykorzystałem narzędzie Dopasuj kamerę , które pozawala określić perspektywę na podstawie płyty tylnej. Wystarczy, że ustawimy linie zbieżności perspektywy, a parametry kamery same się dostosują.
Przyjmowanie cienia
Kolejną użyteczną funkcją jest możliwość włączenia parametru Przyjmowanie cienia, czyli określenia obiektu jako niewidzialnego jednak z opcją przejmowania cienia rzucanego przez model. Pozwala to na dostosowanie załamania cienia na ścianie widocznej na zdjęciu pełniącym role płyty tylnej. W innym przypadku cień rozkładałby się „na płasko” na płaszczyźnie podłoża projektu.
Konfiguracje
W przypadku kiedy chcielibyśmy wyrenderować projekt w różnych ustawieniach możemy skorzystać z Konfiguracji i określić w każdej pewną zmianę parametrów (Wyglądu, Sceny, Kamery). Na filmie widać w jaki sposób stworzyć 3 konfiguracje zmieniając kolor materiału konstrukcji spawanej.
Bliski kadr – tekstury
Ostatnim krokiem jest stworzenie zestawu trzech renderów z różnymi teksturami metalu przy ustawieniach kamery na duże zbliżenie. Konfiguracje posiadamy z wcześniejszych kroków więc wystarczy, że odpowiednio podmienimy tekstury pobrane ze strony textures.com. Kosmetyczną zmianą, którą wprowadziłem na tym etapie jest zmiana maskowania z Pola na Cylindryczne. Pozwoliło to na pozbycie się nienaturalnego przecięcia tekstur względem siebie.
Możliwości wizualizacyjne programu SOLIDWORKS Visualize są ogromne, jednak zdecydowanie największym wyzwaniem jest ciągłe dążenie do realizmu.
