Interpretacja wyników otrzymanych drogą symulacji analitycznych stanowi nieraz wyzwanie nawet dla doświadczonych obliczeniowców. Zważając na fakt, iż na finalne wartości wyników ma wpływ szereg czynników rozpoczynając od zaproponowanego modelu obliczeniowego, przez przeprowadzoną dyskretyzację aż po wybór solvera niezmiernie ważne jest, aby mieć pod ręką szereg narzędzi pozwalających na usprawnienie pracy. Jednym z nich jest w ramach dodatku SOLIDWORKS Simulation adaptacja siatki.
Obejrzyj poniższy materiał video i zobacz możliwości, jakie daje oprogramowanie SOLIDWORKS Simulation w zakresie metod adaptacji siatki:
Masz pytania odnośnie obejrzanego materiału? Pragniesz umówić się na prezentacje możliwości prezentowanego rozwiązania lub otrzymać spersonalizowaną, dostosowaną do Twoich potrzeb ofertę? Kliknij tutaj aby przejść do formularza kontaktowego.
Realistyczne wyniki – czy aby na pewno?
Adaptacja siatki jest metodą udoskonalania siatki dyskretyzacyjnej w miejscach, gdzie jest to niezbędne (przykładowo w obszarach o dużym gradiencie naprężeń). Działa ona w oparciu o śledzenie procentowej zmiany wartości energii odkształcenia sprężystego. Dzięki licznym możliwościom dostosowania przez użytkownika algorytmu obliczeniowego SOLIDWORKS Simulation pozwala między innymi na zdefiniowanie żądanej dokładności czy nadawanie priorytetu obszarom o określonych właściwościach.
W trosce o dokładność
W ramach dodatki SOLIDWORKS Simulation wyróżniamy dwie metody adaptacji siatki: H oraz P. Adaptacja H bazuje na manipulowaniem charakterystycznym rozmiarem elementu, którym to jest średnica sfery lub okręgu opisanego na elemencie skończonym. Zwiększanie stopni swobody sprowadza się tym samym do zwiększenia ilości elementów w rozważanym modelu.
Adaptacja typu P z kolei nie ingeruje w gęstość siatki, a wprowadza nowy rodzaj elementu skończonego. Domyślnie w dodatku SOLDIWORKS Simulation wyróżniamy elementy o jakości roboczej (pierwszego rzędu) i wysokiej (drugiego rzędu). Dzięki adaptacji typu P możliwe jest wprowadzenie dodatkowych węzłów obliczeniowych w definicji elementu i tym samym zwiększenie dokładności rozwiązania. Do dyspozycji użytkownika jest opis matematyczny przemieszczeń wielomianem stopnia trzeciego, czwartego, a nawet piątego. Należy wspomnieć, że metoda ta jest bardzo wrażliwa na Jakobian wyjściowej siatki dyskretyzacyjnej. Użytkownik zostanie poinformowany, jeżeli chociaż jeden element przekroczy wartość jakobianu wynoszącą 20. Analiza nadal może zostać przeprowadzona, jednak wyniki w okolicy wadliwych elementów mogą być mało wiarygodne. Dobrą praktyką, jeżeli nie mamy możliwości polepszenia wyjściowej siatki, jest zmniejszenie jakobianu poprzez zmianę miejsc całkowania numerycznego na opcję „w węzłach”.
Frontem do użytkownika
Oprócz zagęszczania siatki w miejscach, które tego wymagają program może zostać poinstruowany również do rozrzedzania siatki dyskretyzacyjnej. W obu metodach adaptacji użytkownik ma możliwość edycji maksymalnej liczby pętli iteracyjnych. Zoptymalizuj proces dyskretyzacji i zaoszczędź na czasie obliczeń!
