Wydajność dużych złożeń – to można poprawić! Tryb odciążony

Zgodnie z założeniem, w trzecim artykule dokończę tematykę dużych złożeń. Na samym początku zwróciłem uwagę na trzy sposoby poprawienia wydajności złożeń. Przypomnijmy więc, że spośród dostępnych sposobów należy wymienić przede wszystkim:

• Tworzenie reprezentacji uproszczonych złożeń,
• Tworzenie konfiguracji SpeedPak,
• Ustawianie stanów wygaszenia komponentu.

W dzisiejszym, ostatnim już artykule z tej serii omówię i porównam dostępne stany wygaszenia komponentów.

W zależności od zakresu prac, które mają być wykonane w danym czasie, można określić odpowiedni stan wygaszenia komponentów. Redukuje to ilość danych, które są ładowane i oszacowywane w trakcie pracy. Złożenia są wyświetlane i przebudowywane szybciej, a zasoby systemowe są wykorzystane efektywniej.

Występują trzy stany wygaszenia komponentów złożenia:

• W pełnej pamięci,
• Wygaszone,
• W trybie odciążonym.

W pełnej pamięci (lub przywrócony) to normalny stan komponentów złożenia. Komponent w pełnej pamięci jest całkowicie załadowany do pamięci, w pełni funkcjonalny i całkowicie dostępny. Wszystkie jego dane modelu są dostępne, tak więc jego elementy mogą być wybierane, odnoszone, edytowane oraz używane w wiązaniach. ,

Stanu wygaszonego można użyć, aby tymczasowo usunąć komponent ze złożenia, bez jego kasowania. Nie będzie on wtedy ładowany do pamięci, a także nie będzie już funkcjonalnym członkiem złożenia. Komponentu wygaszonego nie można zobaczyć, ani też wybrać żadnego z jego elementów.

Komponent wygaszony jest usuwany z pamięci, tak więc poprawia się szybkość ładowania, szybkość przebudowy i wydajność wyświetlania. Ze względu na zmniejszoną złożoność, oszacowywanie pozostałych komponentów zachodzi szybciej.

Jednakże wiązania, które zawierają komponenty wygaszone także są wygaszone. W wyniku tego, pozycje komponentów w złożeniu mogą stać się niedodefiniowanymi. Może to również mieć wpływ na operacje w kontekście, które odnoszą się do komponentów wygaszonych. Mogą wystąpić konflikty w czasie przywracania wygaszonego komponentu do stanu w pełnej pamięci. Z tego względu stanu wygaszonego należy używać ostrożnie w czasie modelowania.

Złożenie może zostać załadowane przy jego aktywnych komponentach w pełnej pamięci lub odciążonych. Zarówno części, jak i podzespoły mogą być odciążone.

Gdy komponent jest w pełnej pamięci, wszystkie dane modelu są załadowane do pamięci. Gdy tryb odciążony – tylko podzbiór jego danych modelu jest załadowany do pamięci. Pozostałe dane modelu są ładowane według potrzeb.

Możliwa jest znaczna poprawa wydajności dużych złożeń dzięki użyciu komponentów odciążonych. Ładownie złożenia z komponentami odciążonymi jest szybsze od ładownia tego samego złożenia z komponentami w pełnej pamięci. Złożenia zawierające komponenty odciążone są przebudowywane szybciej, ponieważ przetwarzanych jest mniej danych. Komponenty odciążone są efektywne ponieważ pełne dane modelu dla tych komponentów są ładowane tylko w razie potrzeby. Komponentami w pełnej pamięci stają się tylko komponenty, na które mają wpływ zmiany dokonywane w bieżącej sesji edycji. Możemy wykonać szereg operacji złożenia na odciążonych komponentach bez przywracania ich do pełnej pamięci. Gdy komponent posiada tryb odciążony, na ikonie części w drzewie operacji FeatureManager pojawi się piórko.

Jak otworzyć złożenie, gdy chodzi o tryb odciążony? Nic trudnego – wystarczy w oknie dialogowym „Otwórz” zaznaczyć opcję stanu:

Możliwe jest też ustawienie automatycznego ładowania dokumentu w stanie odciążonym poprzez odpowiednią konfigurację opcji SolidWorks:

Na koniec krótkie zestawienie omawianych stanów:

Liczę, że ta krótka seria artykułów znalazła Wasze uznanie, a praca z dużymi złożeniami stanie się przyjemniejsza. Dla osób które nie czytały poprzednich części artykułu zachęcam do zapoznania się z Częścią I oraz Częścią II.