Część wieloobiektowa czy Złożenie?
Istnieje coraz mniej różnic pomiędzy częścią wieloobiektową a złożeniem. Wszędzie, gdzie istnieją podobieństwa użytkownik może zastosować korzyści płynące z wydajności oraz możliwości zarządzania plikami. W chwili, gdy podobieństwa nie istnieją, obydwa przypadki posiadają zestawienie indywidualnych cech pozwalających dokonać łatwego wyboru.
Dlaczego złożenia?
To złożenie zawiera 36 części, większość unikalnych, ale też kilka w wielu wystąpieniach (szyk). Z racji tego, że jest to złożenie, istnieje konieczność zarządzania plikami: jednym plikiem złożenia oraz po jednym pliku dla każdego unikalnego wystąpienia części.
Wchodząc w Plik – Znajdź Odniesienia… zobaczyć można listę poszczególnych części oraz podzłożeń zawartych w złożeniu głównym.
Powody, aby pozostać przy złożeniu:
- każda część posiada unikaną nazwę oraz numer i jest śledzona indywidualnie (drzewo operacji),
- złożenie posiada możliwość ruchu, gdzie takie właściwości są wymagane,
- możliwe jest wykrywanie przerw i przenikania części.
Zamiana złożenia w część wieloobiektową
Wybierz Plik – Zapisz jako i zmień rozszerzenie na PART (.sldprt). Do wyboru istnieje opcja zapisania geometrii jako:
- zewnętrzne ściany – program sam określa, które ściany są na zewnątrz modelu i zapisuje część wieloobiektową z wygenerowanymi samymi elementami powierzchniowymi,
- zewnętrzne komponenty – podobnie jak wyżej program sam określa, jakie elementy bryłowe są na zewnątrz elementu i zapisuje je,
- wszystkie komponenty – w tym przypadku program zapisuje wszystkie pliki bez wyjątku, jako indywidualne elementy bryłowe.
Pod uwagę trzeba wziąć fakt, że zmiany wprowadzone do złożenia nieuwzględnione są w stworzonym wcześniej pliku części.
Dlaczego część wieloobiektowa?
Konstrukcje spawane są klasycznym przykładem części wieloobiektowej. Znacznie łatwiej jest je wykonać z poziomu części. Mamy też nadal możliwość stworzenia listy materiałowej zawierającej poszczególne człony konstrukcji spawanej jak i ich właściwości.
Przenieś/Kopiuj bryłę w części wieloobiektowej.
Wstaw – Operacje – Przenieś/Kopiuj działa analogicznie do wstawiania części do złożenia. Mamy możliwość kopiowania części z odpowiednią ilością wystąpień, przeniesienia komponentu do innej lokalizacji, obrócenia jej lub nawet dodania relacji z innymi obiektami celem odpowiedniego ustawieniu bryły. Skorzystanie z tej operacji powoduje dodanie nowego elementu do drzewa operacji, więc może łatwo zostać edytowana lub wygaszona, jak każda inna operacja w SOLIDWORKS.
Powody, aby pozostać przy części wieloobiektowej:
Plik zawiera kompletny element, gdzie historia operacji poszczególnych elementów nie jest śledzona. Wykrywanie prześwitu lub przenikania pomiędzy elementami nie jest tutaj istotne. (Część wieloobiektowa nadal może uczestniczyć w badaniu prześwitu lub przenikania, jeśli stworzymy z niej złożenie i zaznaczymy opcję „uwzględnij przenikanie części wieloobiektowych”). Zapis złożenia do części jest również sposobem na usunięcie drzewa operacji, jeśli zależy nam na zabezpieczeniu danych. Również wydajność jest lepsza, gdy mamy do czynienia z jednym plikiem a nie wieloma powiązanymi plikami w złożeniu.
Komponenty wirtualne w złożeniu
Komponenty wirtualne to takie, które „żyją” tylko w złożeniu. Podobnie do części wieloobiektowej, wirtualne komponenty nie mają zewnętrznych odniesień. Nowa część może zostać utworzona, jako wirtualny komponent. Również istniejąca część może zostać „konwertowana” na wirtualną. Należy zaznaczyć elementy z Drzewa operacji FeatureManager i wybrać „Uczyń wirtualnym”. Wyświetlony zostanie odpowiedni komunikat informujący o przerwaniu odniesień. Nazwy zmienionych komponentów będą w nawiasach kwadratowych.
Powody, aby używać wirtualnych komponentów.
Plik zawiera kompletny element, gdzie historia operacji poszczególnych elementów nie jest śledzona. Łatwiej jest również dzielić się plikami z innymi użytkownikami SOLIDWORKS. Jeśli złożenie zawiera elementy wirtualne wysłać można tylko jeden plik złożenia zawierający wszystkie elementy wirtualne. Wydajność pliku też jest lepsza ze względu na pracę z jednym plikiem a nie tradycyjnymi plikami w oddzielnych części.
